De laatste loodjes....

Afgelopen weekend was het alweer tijd voor mijn laatste bezoek uit Nederland, voordat ik 2 januari weer met Jeroen terug naar Nederland ga. Vrijdagavond na het werk vertrok ik weer naar T-Centralen, deze keer om Rolien van de bus te halen! Het blijft een fijn moment om een bekend gezicht uit de bus te zien komen en vervolgens het hele weekend lekker Nederlands te kunnen praten. Alhoewel dat laatste niet altijd meevalt, het lijkt alsof mijn hoofd nog maar plek heeft voor 2 talen en dat zijn nu vooral Engels en Zweeds...

Maar na een uurtje lekker bijkletsen zat ik er weer helemaal in hoor, de Nederlandse kletspraat haha. Leuk om te horen hoe het Ro op haar stage vergaat en omdat ze vorige week een terugkomdag hadden op AMFI ben ik nu helemaal van iedereen op de hoogte haha. We hebben lekker lui sushi gegeten en veel gebept! Daarna zijn we redelijk op tijd gaan slapen, zodat we fris waren voor ons zaterdagprogramma...

...een kerkhof bezoeken! Dat klinkt niet heel gastvrij naar Ro toe, dat weet ik, maar Skogskyrkogården is een schitterende plek, aangelegd in 1917 en sinds 1994 staat deze bijzondere locatie op de Werelderfgoedlijst. Het was een beetje triest weer met af en toe een zonnetje, passend bij de locatie dus. Vooral de Skogkapellet (boskapel) was de moeite waard, wat een serene en ingetogen plek, echt heeeel mooi. Ook echt verrassend, zo midden in het bos. We hebben ook nog het graf van Greta Garbo gezien, maar nu weet ik echt zeker dat ik niets heb met graven van beroemde mensen...

Na de wandeling zijn we naar Södermalm gegaan, de 'alternatieve' hippe wijk van Stockholm. Fijne plek om lekker rond te slenteren, wat te shoppen en smakelijk te lunchen. Daarna ging onze winkeltour verder naar 'het' centrum, waar we de enige winkel ter wereld van H&M Home hebben bezocht. (spannend he!, haha) Het concept is heel grappig, want het werkt als een soort showroom. Je kunt dus alle items zien en naast het kussensloop/de handdoek/de kerstballen hangt een plaatje met magneten. Als je het item wil hebben, plak je een magneetje op je 'metalen huisje'. Als je klaar bent, lever je je huisje in en halen ze alle spulletjes voor je uit het magazijn. Ter promotie hadden ze buiten wat auto's helemaal volgehangen met deze magneetjes, zag er echt leuk uit!

Tot zover de shoppingdetails. Winkelen maakt hongerig, dus na een korte wandeling over donker, sprookjesachtig Gamla Stan hebben we lekker daar gegeten. De rest van de avond was rustig: met filmpje, pepernoten en een kopje thee op de bank, heerlijk!

Ook zondag gingen we weer op pad, deze keer voor een wandeling op Lidingö, een eiland naast Stockholm. Met de boemeltrein ernaartoe en daar genieten van de laatste zonnestralen van het jaar :( Het was op deze idylische plek dat ik de eerste gestoorde Zweed tegenkwam in mijn 5 maanden durende verblijf. We vroegen een vrouw om een foto van ons te maken, wat ze deed in 3 seconden, zonder de achtergrond erbij, waarna ze snel haar camera pakte en zei: 'ZO, nu is het mijn beurt'. Uiteindelijk stonden we daar 5 minuten foto's te maken van haar en haar kleinkinderen en toen was het nog niet naar haar zin...toen zijn we maar snel weggelopen. Owja, de uitsmijter: ze vroeg nog snel: waar komen jullie vandaan? Jullie hebben echt een 'Oostblok-engels' accent!

Goed, na de wandeling, dus snel weer pleite van Lidingö haha. Lekker lunchen in het Kulturhuset en nog een rondje door de stad. Als je veel buiten bent is het wel heel raar dat het om 15 uur al donker is. Voor je gevoel is het dan al tijd om weer lekker naar huis te gaan en voor de kachel te zitten!

Dus dat hebben we toen ook maar gedaan (arme wij, echt een zwaar weekend!). Ro had lekker pannenkoekenmix mee uit Nederland, dus dat werd ons avondmaal. Smullen! Helaas moesten we toen al weer aan Ro's vertrek denken, wat betekende een logistiek vraagstuk met betrekking tot de bagage. Ro was namelijk zo lief om spullen van mij mee te nemen naar Nederland, maar als je met Ryan Air vliegt betekent dat gegoochel met de weegschaal!

Vanmorgen heb ik Ro weer veilig uitgezwaaid op het station, waarbij ik echt blij was dat dit de laatste keer was dat ik afscheid moet nemen. Het is zo fijn en waardevol om iedere keer een paar hele dagen met vriendinnen en familie door te brengen, maar het afscheid nemen valt me zwaar! Zeker nu de dagen donkerder worden en ik ook echt weer naar huis begin te verlangen! Het voelt nu echt even als de laatste loodjes die inderdaad best zwaar wegen!

De korte termijnoplossing: een zakje pure chocoladepepernoten van Ro en een fijn Zweeds boek...voor nu dan!

Liefs!